Steeds weer blijf ik smachten
naar de grens van jouw gedachten
Ik kan me eindeloos verliezen
in wat jij niet voor me was
Steeds weer mag ik dromen
van een wens die niet gaat komen
van de liefde die je deelde
met wat ik niet begrijp
Laat me nu toch gaan
Maak me toch niets wijs
Bevrijd je van de waan
Dat jij er ooit zal zijn
Voor mij
Telkens ik een kind zie
Dat zich spiegelt aan je schoonheid
Dat zich waagt in de beleving
Van wat ik voelen kan
Steeds weer laat ik je gaan
Met de glimlach van een traan
Met de gloed van ijsberg
Met de gedachte niet te leven
Voor de dingen waarvoor we sterven
En een droom achtelaten
Voor een mens die gaat
Net als jij….